Sessiz yansımalar Şiiri - Orhan Korkmaz

Beni her düşündüğünde bir gölge düşer gözlerine,
Zamanın harfleri kaybolur, anlamını unutur.
Bir an gelir, yalnızca bir rüzgarın taşıdığı
İsminin yankısı kalır kulaklarımda.
Hissettiğim seninle olan bu mesafe,
Sanki bir okyanusun iki kıyısında var olmak gibi,
Ellerimle dokunmak isterken,
Fakat hep kaybolur parmak uçlarımda.

Beni sevmenin nasıl bir his olduğunu
Anlatamadığım her gün,
Sözlerim yetersiz kalır,
Bana bir anlam bırakmaz.
Ve biz, belki de hep kaybolacak kadar sevdik birbirimizi,
Yıldızlardan daha uzak ama onlardan çok daha yakın.
Bir gece, tüm o uzaklık,
Bir hayale dönüşür,
Ve yine bir rüzgarın kanatlarında uçar giderim.

Bir zamanlar hep burada olduğumuzu sanırdım,
Ama şimdi seni bir başka âlemde arıyorum.
Her köşe, her an,
Bir hatıra gibi düşer üstüme,
Ve ben hep seni beklerim,
Beni bulmanı…
Belki de sen bir başka dünyada seversin beni,
Bir düş, bir iz,
Sonsuz bir sevdanın adı oluruz.