Sessiz Vokal Şiiri - Harun Tolga Peker

Sonbahar üşütmez, acıtır...

Henüz gençtim henüz..
Bazı sabahlara geçtim,,
Bazı gecelere erken
Yirmi üç yılımı verip
Yirmi dördümden gün aldım...

Karıncanın taşıdığı çekirdek kabuğu kadar
Ağırdı yüküm
Yaşamak!
Ve;
Sevmek hayatın yancısıydı...
Plastik bir çay kaşığı gibi
Bükülüyordu kalbim..

Fazlaydım..
Bazı kalplere sığmadım,
Bazı yürekleri dolduramadı tenim
Ben hayatın ortasında kalmış
Sıçandım...

Sonbahar da depolardım
Kışın üşüyeceklerimi,
Acılarımı yakmaya kıyamam-
Çünkü,
Acı ve hüzün
Tuzlanmış hatıralardır...
Çürümez...

Bir tren kiralasam
Dünyanın merkezine,
İçinde son model plaklar olsa-
Sen Pia olsan
Ben Attila olamam,
Müjgan Sadri Alışığa hiç dönmese..

Sen beni anne sütü kadar
Helal sevsen,
Keşke bende bu şiiri
Mutlulukla bitirebilsem...

Ölür müyüz...?