Sessiz Veda Şiiri - Seydi Bayındır

Kırık düşler içinde bir kar tanesiyim.
Avuçlarındaki hayat çizgisinden sonsuzluğa uzandım.
Yaşam, ölümün o sessiz acısına yenildi sanki.
Ve Fısıltılı bir insan kalabalığıydın sen.
Neşeli şarkılar söyledim hep
Yinede üzülme diye.
Bir çiğ tanesinin umudunu dinledim
Hikayesi bana benziyordu.
Hayır öyle olmayacak aslında diyemedim.

Hayatın tozlu raflarında unutulmuş bir şiir kitabıydık.
En güzel mısrasını senin için seçtim.
Sonra diğer sayfalar kimsesiz kaldı.
Ardında dünyalar barındıran ışıltılı bir pencereden sana baktım.
Ellerini kaldırdın önce, koşup sarılacağız sandım.
Sessizce veda ettin.

Zamanla bütün kırgınlıklar geçecek sandım.
Zaman iyi şeyleri de alıyormuş aslında unutmuşum.
Mutluluk adını verdikleri destansı bir güzelliğin içinde sana kırmızı güller getirdim.
Sonra derin bir yalnızlığın içinde güneşe küstüler.
Onlar kurudukça biraz daha kırmızıya boyadım anılarımızı…
Artık Siyaha çalınmış bir aşka hayat vermek için.
Belki el değmemiş bir bahçede başka renkler eşlik edecekti saçlarına,
Sessizce veda ettin.