Sessiz Veda Şiiri - Eyüp Yavuz

Akıp giderken hayat coşkun deli sel gibi.
Yitip gidiyor insan, oyundan çıkar gibi.
Geldik gideceğiz biz, bu hayat sahnesinden.
Yaşadıysan ne mutlu, kimseyi incitmeden

Gitmek mi gerekiyor, kıymet bilinsin diye
Geride kalanların, yüzleri gülsün diye
Kalan kendine ağlar, artar yükü, çilesi
Ölenle ölünmüyor, bu hayatın cilvesi

Sessiz, veda edenler, neler söylemek ister
Gidip geri gelenler, var mı? Olmuş mu? Göster.
Kural bu değişmez ki, zil çaldı oyun bitti
Göçmen bir kuş olsaydı, baharda dönecekti

Oturup af dilesen, duysan keder ve elem
Pişman olsan da artık kırılmış yazan kalem
Bir ağaç gölgesinde beklerken naaşını,
Silmeye doyamazsın o kanlı gözyaşını

Kalanlar vursun artık, hayatın bam teline.
Ne kadar fırsat geçer bundan sonra eline?
Olmasın artık ahlar, boşuna yakarışlar.
Elbet bir gün gelir de, senin de vaden dolar.