Ağlayan bir çocuğa bazen çok özeniyorum
Büyüdük ya gururumuz varmış erkek adam ağlamazmış
Oysa o hıçkıra hıçkıra ağlıyor ne utanç ne gurur...
Döküyor içindeki bütün öfkeyi, nefreti ve yalnızlığını
Sonra zaman geçiyor hemen oyununa dönüyor...
Çünkü; dizlerinin ağrısı geçmiş o içini rahatlatmıştı
Şimdi ben kalkıyorum oturduğum yerden içimde ağır yüklerle
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta