Sessiz Ve Sensiz Şiiri - Pınar Ulupınar

Sensiz bir gün...
Çok enteresan
Sanki bundan sonraki günlerimi sana adamışım.
Ne çabuk sığdırmışım seni yüreğime...
Ben bile şaşırıyorum halime..
Kalbim nasıl üşüyor bilemezsin
Menekşelerim çiçek vermiyor bu akşam
Halbuki söylenenler gibi en dibinden sulamıştım çiçeğimi
Yine vurdum kadehin dibine ve döküyorum içimi...
İnsan hatırlar mı her saniye aynı gözleri?
Farklı olduğu söylendiğinde ve inandırıldığında hatırlar.
İçimde bir ağlamak var..
Kalbimde esen şiddetli bir fırtına...
Hiçbir yere sığamıyorum bu akşam.
Sanki sigara beni içiyor şu dakikalarda.
Ne içtiğimden birşey anlıyorum,
Ne senden, ne hayattan ne de sensizlikten...
Çok birşey istemedim halbuki ben senden
Sadece sadakat belki sevgi bile değil.
Bu gece dağıttım en efkarlısından..
Çekip gidesim var herşeyden, herkesten...
Çok değil birkaç saat sonra güneş doğacak yeni bir güne..
Ömrüme doğduğunu sandığım sıcacık bir güneş.
Yazdıkça yazasım var aslında bu gece..
Fakat yeter bu acı küçücük yüreğime...