Sessiz ve Sensiz Şiiri - Mehmet Arzu

özlüyorum,
sensizliğin her bir zerresini,
yanıbaşımda olan anılarda,
susmak bilmeyen şarkılarda,
özlüyorum,
burada veyahut orada,
gittiğin yollarda,
döktüğün gözyaşlarında,
kanayan yaralarında,
üstüne üstlük uslanmıyor bir de;
çıkıp geliyor utanmadan,
duymuş belli ki sessizliği,
kıvrılıyor yanıma,
soğuk ve seri bir katil gibi,
biraz da sen gibi,
yetmiyor sarılmalar ısıtmaya onu,
belki de seni,
bırakmıyorum ondan,
bırakamıyorum sensizliği,
sorma bana hiç nedenini,
görmüyor musun?
kalmadı çünkü senden bir pare,
bu sondu geride kalan ruhumda ki son sare,
gerek yok artık bende ki bu yâre,
sessizliği var bir başımda tek çare,
hatırlayamıyorum;
beni,
aslında seni,
arıyorum bura da belki de şurada,
bulamıyorum,seni kaybettiğim orada,
ama dur kaçma,
yakaladim seni en yukarda,
duysana sesimi...
eğer burdaysan,
asıl olan sensen eğer,
söylesene asıl olan ben miyim sen mi,
eğer sen isen bakma ardına kaç,
kafesten çıkmış özgür bir kuş gibi,
ama eğer ben isem,
gel,
gel ki yeniden dönmeye başlasın bu dünya,
yeniden doğsun gök benim üzerime,
karanlık gecelerden çıkarsın beni,
senin bu sessizliğinden
sensizliğinden...