Ne kadar...
Sessiz ve kimsesiz bakıyordu
Sanki ihmal edilmiş nice hikayeleri aralıyordu
Anlamak, duymak, hissetmek ve düşünmek için yokluyordu
Kalbi hassasiyet ve insani haslet hangi seviyedeydi, hiç bilmiyordu
Saklı endişeleri vardı, tedirgin bir haleti ruhiye ye sahipti, mahzun duruyordu
Sinesinden nükseden şefkat ve samimiyete hasret oluşu ne kadar berrak okunuyordu
Dost olmak, vakit ayırmak, kısa bir vakitte olsa yüreğini açmasına fırsat tanımak yetiyordu...
Kayıt Tarihi : 3.3.2014 14:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!