Sessiz ve Derin...Kabul...

Ruhum kül eden bir arzuda kavrulurken,
Nasıl da yabancı tenim tenine, nasıl…
Gözlerim...
Ellerim...
Dudaklarım sevgine nasıl da el..!
Nefesin ben-den uzak,
Sesin bedeninden…
An düşlerimden düşmüş,
Mekân zamandan…
Yalan..!
...ne var ne yok (de ki) yalan...
Gerçek ne ki?
Özümde-mi,
Gözümde-mi (olan) ..?

Düş-müsün?
Düş-müyüm?
Düş-müyüz?
Bir düş-e mi düş-tük..?
Yoksa bir düş-ten mi?
Bilinmezlik,
Her dem umuda tuzak…
Irak!
Gün yarından ırak...

Kaparım gözlerimi, bakarım sen olan her zerreye!
Dokunurum en kuytularına…
Derin derin dolaşırsın içimde.
Ben sen olurum çokça, sen ben olursun.
Ben yok olurum sonra sen hep olursun…

Dursun!
Bırak dudağının kenarına yapışsın saçının telleri, düzeltme!
Kulağının ardına iteleyipte hepsini,
Koyma el gibi…
Sesin değsin…
Tenin koksun…
Dudakların(!) dokunsun...
Gözyaşların…
…ve cümle kelimelerin olsun biraz saçlarında.
Bırak! Tutunmuşken dudağının kenarına öylece dursun!
Baştan sona sen olan ben-liğimle okşayayım,
Özlemin...;
Avuçlarıma dolsun…
Bırak..! ...dursun.

Sakın!
Çevrime gözlerini öyle başka tarafa.
Aşk! –la
Aşk-ın-la,
Aşk- ım-la, dolmuşken evren,
Gözlerinden akan ışıltısını saklama mana-nın!
Bırak sözden ırak olsun kelimeler,
Tarifsiz ne varsa sen-de!
Bir çift yol olup aksın.
Sakın!
Çevirme yüzünü, gözlerin;
Bana saklanmadan baksın.

Yaksın…
Ne olur bırak ruhun aşk ile!
Ruhumu alev alev yaksın...