Sessiz Tiyatro Şiiri - Cihan Bey

İnsan yaşadıkça öğreniyor yalnızlığı.
Kimsesi olmadan sessiz gecelerde
Saat sesi bozuyor sessizliği
Ruhun ebedi kimsesizliği
Bozuyor tüm hayalleri.
Bu giden sessiz bir gemi
Aşıyor dalgaları yalnız insanlar gibi
Kimisi boğuluyor kimisi batıyor sanki yaşıyor gibi...
Hayat sessiz ve yalnız geçiyor
ölüm bize sessizce geliyor.
Ve son perde kapanıyor bu tiyatroda.

Cihan.C