Sessiz Şiirler Şiiri - Yasemin Özkaya

SESSİZ ŞİİRLER
Kendimi dinledim birden,
Bir yabancının sesinden
Sabahtı,
Uyku mahmuruydu sözcükler…
Bendim o…
benim serzenişim, kederim,
Benim duam…
Sen bana benzemişsin o ara…
Yüzünde derin bakışlar
Hedefte gözlerim
Sorularından kaçtı gözlerim.
Şaşırdı şair bakışlarım
Bir hayli mahcup,
Zor durumda kaldı, soğuktu ellerim…
Kulak verdi sözler
Duyduğu sese.
Dinlemedi beni,
Bir telaş bir heves...
Yakıştırdı kendine nameleri dizeler…
Alıp başını gidecekti bütün şiirler.
Gitsin dedim;
‘’Ben bu akşam biraz keyifsizim’’
Beklediğin yerde olmayacağım
Yine eksik yine niyetsizdi gülücüğüm.
Üzgünüm…
Kapılar kapalı, ruhlar ölgün
Şiirlerin yerlere döküldüğü gündü o gün…
Peki
Kabul !
Bir ses lazımmış meğer şiire
Bir hayat…
Ama bak,
Kapının tokmağı vuruldu vurulacak,
düşüp peşime gelmiş bütün sözcüklerim…
gördün işte
yalansız ve riyasızdır
yazıldığı gibi okunur, benden olma bütün şiirler …
sen gittin;
ben şiirlerin sessizliğini sevdim…