Sessiz Sevgi Şiiri - Durmuş Ali Eker

Ne sevmeyi bildim ne sevilmeyi
okudum okudum öğrenemedim
ne dövmeyi bildim ne dövülmeyi
ama -ayıp diye öğretmediler

biz ölünce ancak severdik deriz
gizli ve kapalı her nane . yeriz
ah çekip yeniden dirilse deriz
ama ayıp diye öğretmediler

ne anamdan duydum ne de babamdan
ne dedemden duydum ne de ebemden
ne başka bir köyden ne de köyümden
ama ayı diye öğretmediler

ama içten içe kor gibi sevdik
yüreğimiz duydu kör gibi sevdik
yokluğun da bile var gibi sevdik
ama ayıp diye öğretmediler

bu adetmiş örfmüş ve gelenekmiş
baba kılman analar da melekmiş
sevap için sessiz sevmek gerek miş
ama ayıp diye öğretmediler

için için sevilmek iç içe sevmek
aynalara bakar gibi sevilmek
sevgiyi sesinin tonun dan bilmek
ama ayıp diye öğretmediler

okullar okudum kitaplar yazdım
kitabın içine sevgi mi kazdım
gün oldu sevgiyi çizgiyle çizdim
ama ayıp diye öğretmediler

kuşlardan kuzudan gök dan öğrendim
ben keşfeip sandım kökden öğrendim
ana aba dedim yoktan öğrendim
ama ayıp diye öğretmediler

öğrendim öğrendim kimden öğrendim
ondan benden senden candan öğrendim
acılardan çilelerden gamdan öğrendim
ama ayıp diiye öğretmediler

beste yaptım sevgi sevda üstüne
seni seviyorum dedim dostuma
fidan diktim sevilmenin köşküne
ama ayıp diye öğretmediler