Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
çok güzel bir şiirdi Sema hanım
tebrikler
'Yine gece..yine dolunay..
Ay ışığıyla örtüştü düşünceler...'
sevgili Sema..ne yazılır ki bu duyguların üzerine...kalemin değmişcesine yüreğime sanki alıvermiş hüzünkar düşüncelerimi..işte benim şairim dercesine...teşekkürler arkadaşım bu güzel guygularını hatta duygularımı anlattığın dizeleri bizimle payşaltığın için.
hep güzelliklerle kal ve daima bu sayfalarda...
'Sevisiz onlarca ruhtan yükselen sessiz serenatlar
Damarlarıma işliyor kanımı kuruturcasına
Dilim acıyor söyleyemediklerimden
Kaçmalarıma kaçtım yeniden kaçarak kaçtıklarımdan ...'
sevgi ile saygılarımla
sessiz ve bir o kadar ruhu okurcasına...ve bir o kadar görerek...bir o kadar duyarak...olumsuzluklardan geçen bir ruhun söylemleri...kutlarım Sevgili Sema Hanım:)
Yine gece yine dolunay
Ay ışığıyla örtüştü düşünceler.
Harika olmuş.Tebrikler.
Bir parça ay ışığına bulandı zihinler
Eller umutsuzca uzanırken karanlığa
Konuşlandı semaya sevdadan arta kalan kırıntılar
Arsızca koparılan aşıkların yürekleri
Bir parça.. bir parça daha..
Gün ayrılıkların günü..
Gün vuslatsız aşkların, imkansızlıkların günü..
Yine gece..yine dolunay..
Ay ışığıyla örtüştü düşünceler...
Sema Şener
Sevgili sema hanım bu güzel şiiri ve yazarını canı gönülden kutluyorum çok güzel bir çalışma harika bir şiir zevkle okudum çok güzel duygular yansıtılmış satırlara bu güzel şiiri yazan ellerinize vermiş oldugunuz emeğinize sevgi dolu yüreğinize sağlık kaleminiz hiç susmasın sevgili sema hanımefendi saygılarımla efendim...... Tamer (10 puan )
alemi hayalde iken sükut oldu us larım.
düşünceler savaşta leylalarsa yastalar.
matemim'e refakat şahttir yıldızlarım
her gün bir esir eder aşıklarsa hastalar.
yorumu içinde .acizane şiirinizden esinlendim anladığımı bir mısra ile yorumuma ekledim .
derin manalar içeren şiirinizi kutlarım.ilk tam puan benden .10............
Yine gece..yine dolunay..
Ay ışığıyla örtüştü düşünceler...
Hüzünlü, söyleyemediklerimizin acısını hep sonradan çekeriz. Kaçarız, kaçarız da nereye kadar? Güzel bir şiir. Diliniz ve gönlünüz hep acısız olur inşallah. Saygılarımla.
Tebrikler .........
Binali KILIÇ
Sevisiz onlarca ruhtan yükselen sessiz serenatlar
Damarlarıma işliyor kanımı kuruturcasına
Dilim acıyor söyleyemediklerimden
Kaçmalarıma kaçtım yeniden kaçarak kaçtıklarımdan
Harika bir şiir ama biraz hüzün biraz acı gelmiş dizeleriniz. Hangisi daha ağı basıyor sizde bilmiyorum ama yüreğinizdeki acıların bir an önce yok olmasını diliyorum.
Sevgiler yüreğinize ve tam puanımı bırakıyorum sayfanıza
Sevisiz onlarca ruhtan yükselen sessiz serenatlar
Damarlarıma işliyor kanımı kuruturcasına
Dilim acıyor söyleyemediklerimden
Kaçmalarıma kaçtım yeniden kaçarak kaçtıklarımdan
harika...harika... biraz hüzünlü ama yine de güzel bir şiir. şair yüreklerde hep vardır hüzün. dökülür böyle kelimeler yürekten kaleme.
saygılar tam puan
Ramazan Uğur
Bu şiir ile ilgili 12 tane yorum bulunmakta