Sessiz Senfoni Şiiri - Feyza Muhurlu

Neresinde tutunulacaksa ömrün asılmaktayım,
ellerim gücünün yeterince farkında,
lakin hala kırılmaktayım gölgelerde.

Noktaları silinmiş belki hiç başlamamış cümlemizin başı-sonu belli değildi.
Nerede başladığı ve nerede biteceği de belirsizdi.
Hep sonrasız olmaya mahkum çıkmaz sokaklarında
imgelerim de hep bu yüzden yetersizdi.
Bazen tıkanıyor nefesim, dünyanın dönüşüyle ekseni
sen farzederek doğuyor bazen gün yenilendiği ışıklarıyla
uyku haram olarak gözlerim tavana çakılı düşüne duruyorum da
acaba sen şimdi hangi gönlün titrinde seyirdesin?

İnceden inceye ördüğüm bu hain yollarda, kaç geceyi sabah eylemişim
Kaç satırı özlemle yazıp, çizmişim üzerini, olmadı yok etmişim bilemezsin
Anlatmak öyle zor, öyle nankör birşey ki, her defasında unutup başa döndüğüm
İnanılması çok güç başardığın ama oldukça derin izler bırakmışsın..

Yürek ilmihali sınırından geçit yok bilmekteyim.
Lakin bir öğretici olmalı, usulden de olsa yol gösterici olmalı.
Sessizce çalan senfoninin notaları garip kalmamalı.
Sancılı olsa da; Bir yolunu bulup, doğmalı tekrar..!

Bir eflatun..
26 Kasım 2011-06:42 İzmir