Güneş her gün doğup batmakta,
İnsanoğlu kalkar, kalmaz yatakta.
Helali ile rızkının peşinden koşar,
Sabırla hak ile çalışır zorluğu aşar.
Hep koşuşturmayla geçer günleri,
Uykuya geçince dinlenir zihinleri...
Bu yaşantının sonu olduğunu bilir,
Gece küçük ölümde, sabah dirilir.
....................................................
Ecel geldiğinde çocuk, genç demez,
Erkek, kadın,zengin,fakir...dinlemez.
Görmesek de her gün çok kişi ölür,
Dünya yaşamı biter defteri dürülür.
Her hafta en az bir kişi gömülür bura,
Herkesin kendi evidir sorulmaz kira.
Sessiz şehre gömülür vefat edenler,
Üzerine toprak atar defnedenler...
Bir sessizlik hakimdir sessiz şehirde,
Çukur mezar içinde kendi derdinde,
Kuş sesi, rüzgar uğultusu duyarsın,
Yatanları düşünür sessizliğe uyarsın.
Kaç kez güneş doğmuştu üzerlerine,
Bundan sonra ise vurmaz yüzlerine...
..........................................................
Güneş her gün doğup yine batmakta,
Bu sessiz şehirde kaç kişi yatmakta.
Saymakla sayılmaz bak her yer dolu,
Bura her insanın uğrayacağı son yolu.
Önemli olan dünyada işlenen ameller,
Artık sona erer burada olan emeller.
Bir zamanlar senin gibi yiyip -içerdi,
Gezdiğin yollardan yürüyüp geçerdi,
Şimdi ise herkes yalnız, kendi başına,
Kim olduğu bellidir bak mezar taşına,
İnanmak istemezsin değil mi yaşına?
İyice düşün şekil ver dünya yaşamına...
...............................................................
Bura sessiz şehir sessizlik var her yerde,
Okuyacağın bir Fatiha çare olur derde...
.....................................................
04.02.2018
Hasan Kaya
Eğitimci-Şair-Yazar
Kayıt Tarihi : 4.2.2018 11:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!