Sessiz Sedasız... (Kör Balıkçı)

Kör bir balıkçı görmüş seni,
Balıklara şarkılar öğretirken
Ardına bile bakmadan uzaklaşmışsın olay yerinden
Parmak izine bile rastlamadım yüreğimde
Sessizlik bile duymamış sesini
Öyle bir gidişin varmış ki, hiç yüreğin sızlamamış
Gözlerinde hiç kara bulutlar yokmuş,
Yağmur yağmamış sen giderken
Sessizce gitmişsin ve gizlice
Kör bir balıkçı görmüş seni…
Başka hiç kimse

Yıldızların bile haberi yok
Gökyüzü uykudayken uzaklaşmış, ellerin ellerimden
Yükün çok ağırmış,
Yüreğin taşıyamamış aşkımı, omzunda
Boşuna niye yük ettin ki kendine
Kaldırıp atsaydın Boğaz Köprüsü’nden
Belki binde bir umudum olurdu ölümden

Kör bir balıkçı görmüş seni,
Ardına bile bakmadan
Boğazdan Karşıyaka’ya gidişini
Sonra karanlığın koynuna girmişsin
Bir daha da gören olmamış
O kör balıkçı bile

Sevdan, aşkın baş tacımdı
Mutluluk kiracım
Muhterem amca, yan komşumuz oluyordu
Yani, mahallenin imamı
Ondan öğrenirdi bizim mahalle girdi, çıktıları
Sabah namazına müteakiben verdi selanı
Ardından bir kurşun değdi beynime

Cenazene,
O kör balıkçıdan başka kimsecikler gelmedi
Seni göz kapaklarımın ıslak zemininde yıkadım
Duvağının cebini söküp, cepsiz giydirdim
Ardından yüreğime gömdüm seni
Ve… ardından, hiç ağlamadım
Yalan değil ağlamadım
Sızlamadı yüreğim
Dalgaların haykırışıydı o
O geceki yağmurdan başka
Dedim ya; ağlamadım
Yağmurun hıçkırıklarıydı o
Güneşini kaybetmiş, ondandı gözyaşları
Siniri ondan bozuktu
Fotoğraflarını kim yaktı, bilmiyorum
Takvimlerden seni sileni de, görmedim
Unutma ki, seni unutmadım
Bu duygular tamamen bana ait
Başka birinden ödünç falan almadım.