Sessiz Sedasız Kaleler Şiiri - Veli Akca

SESSİZ SEDASIZ KALELER

Çıkıp yüce dağlara güller derdim
Dağlar beni, ben dağları severdim
Şairin şiirine kulak verdim
Hem şairi, hem şiiri överdim

Ben de gördüm bir çoban çeşmesini
Duydum huzur veren suyun sesini
Suya verdim hayatın çilesini
Gezdim şehrin o yüksek kalesini

Tepeden bir ovaya bakıyordu
Surlarında bir tarih kokuyordu
Sanki bana bir destan okuyordu
Şu mısralar su gibi akıyordu

Kaleye çıkıp baktım düz ovaya
Kervanın yüzü atlı, bini yaya
Kan kokusu sinmişti havaya
Tanıklık ettim bir büyük kavgaya

Fırtınalar bir esti, bir duruldu
Düşmanlardan tek tek hesap soruldu
Şaha kalkan atım yoruldu
Duydum ki yiğidim vuruldu

Kanlı kılıçlar gırtlağa dayandı
Şu pınarın suyu kana boyandı
Yüreğim bir büyük matemle yandı
Engin ovalar ölüme uyandı

Bakıp kanlı ovaya, feryat ettim
Yine o günleri yad ettim
Hala bugün gibi matemin tuttum
Dalıp maziye kendimi unuttum

Kalelerin şimdi sessiz, sedasız
Dağ başında çoban çeşmesi ıssız
Ebedi ayrılık bu, elvedasız
Sizler çok vefakar, bizler vefasız

12.12.2019 Kayseri Veli AKCA