Sessiz Sedasız Şiiri - Latif Memiş

Denizin gölgesinde ümide
Toprağın bağrında ekmeğe kandım
Işıklarda söyleşen şehrin gizine
Ve karanlıkta gözlerine yandım
Öylece denizler boyu uyuyup uyandım
Sessiz sedasız yürüdüm
Sessiz sedasız anladım yokluğunu

Göğün tenindeki anlama
Güneşin batındaki ahenge kandım
Bir bebeğin hayalsi gülümsemesinde
Sevgiye dönüşen aydınlığa yandım
Seni aramışım aslında sessiz sedasız
İçimizden yürüyen zamana dayanmış yüreğimiz
Kelimelerimizin her biri yeni gelincikler
Güzelliğine esir kalmış yüreğinin toprak

Ve biliyor musun?
Anladım ki sen hep vardın
Anladım ki sen hep burada
Yanı başımdaydın
Sessiz sedasız.