Sessiz Satırlar | Hanzala

Okuduğu her kitaptan iz taşımalı insan
Zikrin Dervişe, aşkın Mecnuna sirâyeti misali...

Ve kitap insanı konuşturmalı,
aynı zamanda aydınlatmalı düşüncelerini
Bir çocuğun ilk adım atışı gibi hayata hazırlamalı, Düştüğü yerden kalkmasını öğretmeli,
Bir annenin şefkatini taşımalı satırlarında
Bazen de bir babanın hayat boyu ders veren heybetli bakışlarını,
Kimi zaman da öylesine dolaştırmalı seni satırlarında Sadece bir gezinti yaptırmalı sana,
Fırtına öncesi dalgalara alıştırma gezintisi
Hayattan koparabilmeli bazı anlarda
Ölümün eşiğine getirmeli
Yeniden hayata bağlamak adına...

Ve kitap sevdirebilmeli sana,
satırın başını sonuna kadar
Satırın ortasında bırakmamalı seni,
bir başına yalnız ve nedensiz...

Ve kitap bazen karanlık hücreye sızan ışığın gölgesinde sana bütün duygulardan tattırabilmeli,
Dostluğu, ihaneti ve günahı hissettirebilmeli
Abdullah’ın yetimi misali ‘Hira’ya sığındırmalı
Meydan okutmalı,
Lat, Uzza ve Manat’ın et giydirilmiş simalarına
Zalim bir hükümdârın hükmüne karşılık,
adalet yüklemeli omuzlarına
Kimi zaman dayanak olmalı,
Yılanları yutan Musa’nın asasına dönüştürmeli
Aynı zamanda İbrahim’in oğlu
put kıran Muhammed yapmalı...

Bu Şiir Sığınak Edebiyat Mecmuası'nda Yayımlanmıştır.