Sanatkâr Şiiri - Ahmet Emin Ercan

İçinde büyütüp sakladığı
Ve kimseyi almadığı bir dünyası var
Ona dar geliyor olmalı
Bu şehir, bu mahalle, bu sokaklar
Hiç sevmiyor insanları
Sessizliğe bürünmüş bir sanatkâr

İçinde kazdığı kuyu çok derin
Resmini çiziyor aklındakilerin
O kadar sessiz, o kadar sakin
Bir şairin dilinden konuşuyor

Terk etti yakında bütün dostlarını
Gidiyor şimdi arkasına bile bakmadan
Yine de birilerini bekliyor olmalı
Her kimse o kişi, bir dost ya da bir sevgili
Kesinlikle ben değilim