Sessiz şair Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Gökyüzüne bakıyorum sessizce,
Yıldızlarla konuşuyor içimdeki şair.
Kelimeleri sıralıyor yıldızların arasına,
Gecenin karanlığında bir hikaye yazıyor.

Sessizliğin içinde dolaşıyor dizeler,
Gözlerimden süzülen bir damla yaş gibi.
Bir aşkın hüznü sarıyor yüreğimi,
Sessiz şairim, sana yazıyorum bu şiiri.

Belki kimse duymaz bu sözleri,
Belki rüzgar alır götürür uzaklara.
Ama yine de yazıyorum, içimden taşanları,
Sessiz şairim, bu gece sana sarılıyorum.

Sessiz şair gönlünden mısralar akan,
Dilinden değil, ruhundan sözler dökülen.
Gözlerinde gizli bir hüzün, bir derinlik,
Anlatılmayan duygular, anlaşılmayan hisler.

Sessiz şairin kelimeleri, yıldızlar gibi parlar,
Gecenin karanlığında yankılanır,
Gökyüzünde kaybolan bir serüven gibi,
Gizemli ve büyülü bir dünya yaratır.

Sessiz şairin sessizliği, onun gücüdür,
Derinliklerinde gizli bir zenginlik barındırır.
Sözlerin ötesinde bir anlam taşır,
Sessizlikte bile, en güzel şiirleri yazabilir.

Sessiz şairin kalbi, bir kitap gibidir,
Her sayfasında bir hikaye, bir serüven.
Duygularıyla dans eder, ruhuyla söyler,
Sessiz şairin eseri, yaşamın ta kendisidir.