Sessiz_şair-git / Kapılarımı Yüzüme Göme ...

Hakkım helaldir artık / gidebilirsin…
Ha unutuyordum az daha..
Gitmeden içinde birikmiş
nice yalnızlıkları savur yüzüme..
helalliğimi sardım beyaz duvağa,
suratını benden uzaklara çevirebilirsin..
Kapıyı ardına kadar açık bıraktın..
Gitmene ramak kalmış..
Benim gözlerim artık sana yabancı..
Daha fazla rehin edemezsin kendine..
Gel de kendini benim yerime koy.
Hangi yama kapatır yaralarımı.
Söylesene hangi yama! ! !

Bir gün gidecektin
lakin bu kadar erken bu kadar çabuk beklemiyordum.
Belki de sana kızgınlığım
biraz da kırgınlığım bundandır;
Belkide Sana kızgınlığım
bana bu kadar uzak durmandandır…
Hadi git
/ ben senden gitmeden…Git…

Gözlerimdeki ” Mutluluğu ” öldürerek…
Git artık

Git gide uzaklaştın benden.
Aynı ortamda iki yabancıyız artık.
Bizi bize yaklaştıran sadece şiirler..
Ötesi yok işte.
yok artık..

Sana gitme demeye kalmadan
seni başka kıyılara kulaç atarken gördüm..
Görebiliyormusun;
sen mutluluklara kanatlanırken,
ben içimdeki ” Meleği ”
yüreğimin mezarına defnediyorum.
ateşlerin ortasında, sensiz kalakaldım öylece..
Sen sevinçten ağlarken,
ben ” bizi” kaybetmenin derinliğinde boğuyorum kendimi.
Sen yeni bir hayata söz verirken
ya da ” bana ” yabancılaşırken
gözlerim yeni ismine takılıyor..
Düşen yaşlar değil
sen düştün avuçlarımdan sessiz sedasız...

————-

Daha gözlerinde yabancılaşmamıştım ben..
Şimdi kanatlanma zamanı mı geldi
yoksa ben mi yaşlandım birden anlayamadım..
Sus pus içim..
İkilem içimdeyim..
Küskünlüğüm sana değil;
seni benden bu kadar çabuk alan kadere…
Bu ayrılık nerden çıktı ki?
Gitmene bu kadar kısa mı olacaktı?

Artık..
Kabulleniyorum gidişini, benden bu kadar erken vazgeçişini..
Bu kadar mıydı.. Yaa bu kadar Az mı sevdin beni?
Susma cevap ver…
Bu kadar çabuk gitmen niye?
Önce yakınlarım terk etti, sıra sende mi..
Sen de mi gittin be insafsız Sende mi?

Tüm bulutları kirpiklerime topladım, tüm yağmurları gömüyorum gözlerime..
Gitme desem de gideceksin..
Bu ayrılığı bize çoktan biçmişsin anlaşılan..
Git hadi..git..
Bana arkanı dönüp git...

Vur kapıyı yüzüme..
Gitme desem de gideceksin..
Ne de yol yarılanmış..
Oysa bilirdim ki,
Melek’ler hiçbir zaman insanları terk etmezmiş..
Oysa sen..
Bana yabancı,
Bana göre yalancı bir sabaha kanat çırpmaktasın…
Ağlıyorum çünki,
Yangına ve yanlışlara giden kanatlarını gördükçe,
Bir serçe gibi yüreğim
Kıyılara vuruyor delice…
Git/me Meleğim gıtme herseyım …
Gitme…

…………

Bu ten söz’e hüküm verirken
bunlar sana son sözlerim;
Kırsan da yüreğimi,
Mutluluklar ancak sana yakışır…
Çünkü sen benim mutluluğa ulaşabildiğim kanatlarımsın
Herşeye rağmen / Seni çok özleyeceğim…
Yolun açık hakkım helal olsun
Hoşçakal..hoşçakal gönül sızım hoşçakal...

NoT: Bu ŞiiR YaSemin Adlı arkadaşımız Tarafından ŞaHSıMa HéDiYeDiR.