Bir sahne bu,
oyuncusu sahte, sözleri sahte..
Bir yalan bu,
umutsuzluk treninde ki tek yolcu...
Sessiz bir oyunun komedyenleri gibi
çılgınca, yalın ve garip...
Anlamsızlıkla yüklü bir perdenin ardı
anlamlara yer verilmeyen sahne...
Kimilerine göre canlı hayat,
kimilerine göre hayat zaten bayat.
Nedenler, niçinler ile geçiyor
sessiz bir oyunun son perdesinde...
Kapanmak üzere, oyunun sonu,
herkes bir yolcu, yeri bilinmeyen
kabul etmek lazım, sessizliğide
karanlık ya sonu, biten senfonide...
Kayıt Tarihi : 16.3.2009 18:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!