Sessiz Ölüm Şiiri - Şükrü Kekevi

Ne dünya duracak...
Ne güneş sönecek...
Ne ay tutulacak…
Hiçbir şey değişmeyecek ama;
Gözlerim yavaş yavaş kapanacak...
Kollarım iki yana düşecek…
Sessizce ayrılacağım kendimden...
Ölümün sessiz olacak...
Kimse kahır yağdırmayacak ardımdan! ..
Kimse ağlamayacak! ..
Kimse borçlu aramayacak! ..
Alnımın akıyla gideceğim bu hayattan
Dünya aynı dünya olacak...
Toprak aynı toprak...
Sadece emek farkı olacak
O beni bitirmeye çalıştıkça
Ben onu sadık yarim diye bağrıma basacağım
Hem de en derinlerime
Ömrüm boyunca,
kimseye sarılamadığım kadar sarılacağım ona,
Ömrüm boyunca,
kimseyi koklayamadığım kadar koklayacağım onu...
O beni bitirecek... ben onu hep seveceğim...
Toprak olmam hiçte garip olmayacak! ..
Ne başucuma gelenim...
Ne dünyaya bıraktığım beni anacak...
Yaşadığım yalan... unutulmam kolay olacak...
Her şey sessiz olacak! ..
Belki bir ağaç... belki bir çiçek olup,
Başka canlarda can bulacağım...
Seveceğim ama asla kavuşamayacak,
İsteyeceğim ama asla konuşamayacağım...
İşte bu yüzden haykırıyorum sana... işte bu yüzden...
Ben ölmeden duy beni! ..

Nisan 2002