Sessiz ölüm Şiiri - Serhat Fidan

Sessiz ölüm
Ne anlatıla bilir ki sana
Ve neler haykıra bilirim yüzüne
Kimsesizliğimi anlatayım
Yoksa yalnızlığı mı?
Hangisi sana anlatabilirim ki

Korkunç canavarların
Yanından geçiyoruz şimdi
Yüreğim ürperiyor
Ama sen aklıma düştün mü?
Geçiyor her şey…

Şimdilerde bulutlar kapkara
Gündüzlerim zifiri geceler gibi
Gecelere ise diyeceğim bir şey
Zaten yalnızlığın soğuk tebessümü ile karşılarlar beni
Yol gösterecek bir ay ışığı bile yok
Ölüme yol alıyorum sadece…

Yavaş yavaş ölüyorum sanki
Bir eroyinmanın altın vuruş yapması gibi
Çılgınlıklardayım şimdi…

Hepsi bir SEN için
Oysa ben
Kaç benleri uçurumdan öldürttüm
Bilemesin…
Zaten bilme bunları
Seni nasıl sevdiğimi bilme

Muamma kalsın aşkım
Belki bir gün
Sana alan aşkımı öğrenirsin bilemem
İnsan sevgilim
Yavaş yavaş
Sensizlikte ölüyorum
Serhat