Sessiz Oda... Şiiri - Evra Incılay

Hayatta o kadar yorulursun ki hep seni dinleyecek birilerine ihtiyaç duyarsın. Ya kendilerini dinletmek için seni dinlerler ya da merak ettikleri için dinleme zahmetinde bulunurlar...
Kimse seni senin kadar düşünemez en yakın sandıkların bile..
Bir gün bunu anlarsın ve kendini sessizliğe boğarsın. Bir oda sadece dört duvardan oluşan bir taş yığını. Ama seni bir tek o gerçekten dinler ve anlar.
Anlattıklarını sonuna kadar dinler bekler, sabreder sözünü kesmez ve seni asla yargılamaz...
Masumdur kimseye zararı dokunmaz tek eksiği ve en güzel özelliği konuşamaz. Ama anlarsın senin için iyi bir dost karşında seni haksızca yargılayan insan topluluğundan ise seni sessizce dinleyen bir arkadaş olduğunu..
Zaman zaman döktüğün gözyaşlarına şahitlik eder bazen de en tavırlı hallerine bile boyun eğer.
Gerçek sevgilidir aslında çünkü seni her halinle kabul eder. Sadıktır, sırdaştır senden duyduklarını sırf dedikodu olsun diye kimseye anlatmaz, seni sahiplenir, seni anlar sana yol gösterme metodu sadece sessizliktir seni sana bırakır...
Bazen de duygularına ortak olur kızgın anlarında sana defter, gözyaşlarına mendil olur..
Hiç çekinmeden karalarsın,yazarsın üzerine sana kızacak, seni yadırgayacak kimse yoktur karşında.
Evet bu oda senin için bir psikolog, doktor, öğretmen, anne, arkadaş, eş, dost aklına gelebilecek her şey olur senin için...
Ve sen iyi ki varsın '' Sessiz Oda''...