Sessiz monologlar

nedense nedensiz.. el tutuyor
buralar yine film gibi
bir sevmediğim
şu taşlar
ne yeşil parlıyor
ne de mavi aktı her gidişinde
ve
aslında hiç gelmediğine..

ne sevgiliyi cesaret denizinde
özlediğimde
öykülerin kahramanlarını
nerde bulacağım gizli yaşamımın gerçeğine..

öylesine doluyor rüzgar
akşama doğru.. gün batımında

tükenirse sigaran
zorlu.. zor kışlarda üşüdüğün .. sonra
çıkarıp bayrağını diktiğin heves.. aşklara
ve uzadıkça deniz hüzranında kaybolmakta..

az kalan, yeterki gerçek olan
o güzel agaçların yapraklarını çekdiğinde
renkler gibi hani her mevsimde değişen..

sarhoş ayların gezdiği
teslim hatıra
sinsice birisi gidecekti seviş lezzetinde
son yılların
ki
hiç tanımadığım gizli sevda..

küflenen gözyaşları savurdugu
sicaklığı her saat soğuk..

sancılanıyor herşey
yıktığı dağıttığı bayat büyüsü
koynunda tapılmakdansa
taze beden ürkmekde
vurgun yemiş güzel gelin
taze kirpikler süslenmiş
bir uçurum gibi..uçtuğunda..

firtına ile uyuduğu
gökyüzü sustuğu sahibsiz ayı
ve
koynunda misafir etiğinde..

rüyamda adanmış
değme yüreğime
ben tükenmeden
ki gece olmadan
yanıyor ellerim
ne yurdu firari beden
ne de bir haziran gecesi
hani sağanak yağmurlu…

zarif sevda yüce zayif yollar
hani arzular
hani lâl ..damla damla sefkat..
“sensiz sensizliğe uğruyorum”
- ıstırap...