Sessiz Matem Şiiri - Üner Dilek

Solan güller vardı dikenli dalda
Goncalar üzgündü yapraklar halsiz
Mutlu son görmedim hiç bir masalda
Gülistanda haller hepten mecalsiz

Mevsim ilkbahardı aylardan nisan
Virane gülşende tepkisiz insan
Kırk yıllık hatırda telvesiz fincan
Gülşen mateminde mekânlar sessiz

Tel örgüler parçalanmış aralı
Bülbül şaşkın kendisiyle kavgalı
Kaldı mı ki gonca güle sevdalı
Salaşlarda bağbozumu bedelsiz

Efkârı yükledim hüznün bağrına
Eylüle uğradım hazan adına
Varmak için gurup akşamlarına
Yorgun düştü gözler bakış hevessiz