Sessiz Köy Şiiri - İlhami Kavukoğlu

Ağaçlar dikmişler evler üstüne
Bilmem bu feleğin size kastı ne
Bazen de gömerler üstü üstüne
Sessiz köyün insanları nicedir

Kimisi pek civan kimisi yaşlı
Kimisi Erzurum kimi Maraşlı
Kiminin gönlünde ne sırlar saklı
Sessiz köyün insanları nicedir

Saçları dökülmüş dişler ise yok
Bu köyde ne kadar sesiz insan çok
Hiç aç insanı yok hepside tok
Sessiz köyün insanları nicedir

Hani O külhanlar, hani sultanlar
O hani O şöhretler, hani O şanlar
Hani bir aşk için oda yananlar
Sessiz köyün insanları nicedir

Güneş doğdu henüz ufka varmadan
Ecel gelip kapıların çalmadan
Şu kara topraktan nasip almadan
Sessiz köyün insanları nicedir

Nerede anan nerede baban
Nerede küreğin nerede yaban
Tarlada bıraktın öküzle saban
Sessiz köyün insanları nicedir

Be hey fani sende bu dünyada var idin
Sende bir sevgili sende yar idin
Açmış bir gül idin nihayet soldun
Sessiz köyün insanları nicedir

Bu fani dünya sende aldandın
Şimdi amelinle baş, başa kaldın
Pişman olup saçın sakalın yoldun
Sessiz köyün insanları nicedir

Kavukoğlu yazdı, sen ise düşün
Nerede dostların nerede eşin
Henüz başucuna konmadan taşın
Sessiz köyün insanları nicedir