kalbimle doğrudan konuşabiliyorsun benim de yaptığım gibi
bir tek söz söylemeden karanlıklar gündüz oluyor
yapacakmışım gibi deniyorum açıklayamadıklarımı
sen sesini çıkartmadan ne kadar çok şey duyduğumu
sanki benimle yüzündeki gülümseme yerleşiyor
artık seni hiç terk etmeyecek şekilde yapışıyor
gözlerin hiç gitmeyeceğim der gibi bakıyor
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta