kalbimle doğrudan konuşabiliyorsun benim de yaptığım gibi
bir tek söz söylemeden karanlıklar gündüz oluyor
yapacakmışım gibi deniyorum açıklayamadıklarımı
sen sesini çıkartmadan ne kadar çok şey duyduğumu
sanki benimle yüzündeki gülümseme yerleşiyor
artık seni hiç terk etmeyecek şekilde yapışıyor
gözlerin hiç gitmeyeceğim der gibi bakıyor
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
