kalbimle doğrudan konuşabiliyorsun benim de yaptığım gibi
bir tek söz söylemeden karanlıklar gündüz oluyor
yapacakmışım gibi deniyorum açıklayamadıklarımı
sen sesini çıkartmadan ne kadar çok şey duyduğumu
sanki benimle yüzündeki gülümseme yerleşiyor
artık seni hiç terk etmeyecek şekilde yapışıyor
gözlerin hiç gitmeyeceğim der gibi bakıyor
ellerim seni her tökezlediğinde tutmak için bekliyor
hiç konuşmadığımız zamanlar en çok şey anlattığımız zamanlar
en gürültülü yerler bile senin sessizliğini bastıramıyor
kalbinle kalbim arasındaki konuşmalar
en keyifli sohbetlerden daha çok ısıtıyor
artık bu hep böyle sürüp gitsin
hiçbirşey kalplerimizin arasına giremesin
dudaklarımız kilitlensin
ellerimiz kenetlensin
gözlerimiz ileriye yönelsin....
Kayıt Tarihi : 24.2.2005 01:48:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!