Sessiz Konuş Kalbim Yağan Karlar Duyması ...

İnsan unutulunca sevilirmiş.
Unutulan bir kız kulesi değil ya,
Unuttuğun Kara kaplı bir Deniz değil ya.
Unutulan, aşk dolu gözlerim,
Bir Kentin içinde sırıl sıklam görülebilir mi,
Unutulan, hasret dolu kalbim,
Bir aşkın sokağında yapayalnız yürüyebilir mi.
Unuttuğun tek bir şey olabilirdi,
Unutulmuş düşlerim olabilirdi.

Seyre duruyorum İpek saçlarını,
Düşerim mektup kokulu yollarına.
Uzak memleketimden kalpsiz mantomla geçerken,
İçimde bir felaket sözcüğü yankılanırdı,
Düşünürdüm hiç görülmemiş o memleketin batısını
Ne güzel duruyordu mavisizce,
Öyle güzel duruyordu ki anımsatırdı Ankara'yı.

Karlar yağardı o günlerden birinde,
Dönüşün mümkün olmasın diye.
Ne güzel yakışırdı üstünde duran kar taneleri,
İçim içime sığmazdı, sana adardım bütün geceleri.
Sessizlik tek çare gelirdi oysa,
Aşk dolu o sessizlik...
Sessiz konuş kalbim yağan karlar duymasın aşkımızı.

Hep bir yanın kıpırdardı içimde,
Gül isterdim saçına dokunurken,
Bir gül severdim, karların altında düşlerimden.
Uzaktan bir of çeksem,
Parçalanırdı buz kaplı dağların,
Parçalandığı yerden düşerdi aşkım.
Tane tane,
Katı katı,
Ve yüreğimden bir tanem.