Sessiz Kiracı Şiiri - Halil İbrahim Deniz

Biri vardı zihnimde,
Yaşıyordu tek kuruş kira vermeden.
Zaten istemezdim kuruşunu,
Yalnız benim sevgim yeter.
Elbet layıktı bu binaya,
Fakat bulandırıyordu aklımı.
Bu binada hangi daireye layıktı?
Bulamıyordum.
Bilmediğimin binamda olmasını istemiyordum.
Zira rahatsızlık verebilirdi,
Apartmanımın değerli sakinlerine.
Ama elbet seviyordum bu kiracıyı,
Arada belki de kiradan öte bir bağ vardı.
Belki de bu karmaşa benim zihnimdeydi.
Bu şair zaten ne zaman gönlünü dinledi.
Unutturmayacağım bu sefer,
Bir gün dinleyeceğim gönlümü.
Şiir için denemeye değer.