Sessiz katil Şiiri - Melike Cakmak

Korku ,
Bir küçük ölüm
Ve en büyük sürgün..

Korkaklık ,
Zalimin taraftarlarını topladığı
En yüce divan .

Ve korkak ,
mazlumun en büyük sağırı...
Kanlı divanın onursuz baş üyesi

Evet ,
Tozludur üstün başın , çünkü
İsyanındır üzerindeki .
Korkunun izleri ,
Rüzgarın üstünden kaldırdığı
Toz kadardır artık..

Ardına geçmeyi umduğun
Ve çarpıp durduğun
Bir pencere ,
Camdan çekilmiş bir set ...
Evet !,
Kanlıdır ve parçalıdır etin , çünkü
Bir camdan daha savunmasız ,
kırılgan değildin.
Dağıttın ve yok ettin
Sen parçalı ama yektin
O ise darmadağın.

Ayaklarım yanar
Ormanlarım kül olur diye
Aşmaktan çekindiğin zehirli
Alevli o sarmaşiklar...
Evet !,
Dudakların mosmor
Rengin ruhunu andırıyor
Ve bağrın yanık kokmaktadır.
Oysa ki sen Ruhunda şifa
Tabiatında ,
Okyanuslar barındıransın ..

Yürüdüğün yol betondan döşenmiş değil !
Adımlarının izlerini Taşıyan
Ardı sıra seni yaşayan
Toprağın ..
Esaretin bir zincirden değil
Ensende sessizce seni bekleyen
korkuların..