Sessiz karanlıklar Şiiri - Emin Bekiroğlu

Güneş ufukta yüzünü saklamaya başlarken
Yarenlerim ay ve yıldızlar çıkar
Dertlerim ve yalnızlığım sessiz sessiz demlenirken
Yıldızların altında yeni hüzünler başlar
Dertler sessiz, yıldızlar sensiz...

Tiril tiril giyinmiş yıldızları semalar
Bir de gerdanlık, Ay, yakıstırmış karanlıklar
Gökyüzü süslenmis sen gibi bakar
Yıldızlarım sessiz, gökyüzüm sensiz...

Dertlerimin ve yalnızliklarimin
Suç ortağı aklımdaki bakışların
Acımsı bir yağmur tadı gibi
Esrarlı gözlerin ve kahve saçların
Yağmurlar sessiz, bakışlarım sensiz...

Yüreğimden geçen sairene sözler,
Kar tanesi gibi aklıma yağar
Üşütür yıldızların altında,
Yalnız kalan duygularımı şiirler
Şiirler sessiz, duygularım sensiz...

Karalara bulanmış, simsiyah perdeler
Eski bir resimde kalmış sevincler
Aynı noktalara demirlemis hüzünler
Zaman sessiz, resimler sensiz...

Kesik kalp, kanayan sancılı yaralar
Gıcırtılı bir salincakta sallanır umutlar
Salındıkça kanar, yakıcı yalnızlıklar
Bir odanın içinde tutsak karanlıklar
Gece sessiz, zaman sensiz yansımalar

Zifir zifir dünyamın karanlıkları
Umutlar yıldız gibi, aydınlatmiyor yarınları
Bıktım, cevaplayamamaktan aklımdaki soruları
Sorularım sessiz, dünyam sensiz...

Gözlerim kapanır bazen bir koltukta
Rüyalarıma gelir o gizemli bakışlar
Bir gürültü kopar aniden semalarda
Kaçar gider uzaklara gizemli bakışlar
Odalar sessiz, rüyalarım sensiz

Emin Bekiroğlu