Sessiz Kaptan Şiiri - Hikmet Tekin Arslan

Sessiz kaptan sana sesleniyorum duy sesimi,
Rotanı çizmişsin sen benden habersiz,
Yol almışsın çoktan sevda seferinde.
Adım bile geçmiyor dilinde,
Eskiden Canmisâldim ben, şimdi ise Hikmet,
Sessiz kaptan unutmuşsun sen beni niye?
Denizin olsam, seni korurdum her fırtınadan,
Güneşin olsam, seni korurdum, kıştan ayazdan,
Dilin susmuş be sessiz kaptan.
Martılarımı vurmuşsun tek tek, haber salmıştım oysa,
Dibinde pusuna yatmıştım, görmedin oysa,
O dalgalar bendim vurup bir gittim gemine,
Onu bile görmedin niye?
Avuçlarına vermiştim ömrümü,
Uğruna adamıştım yıllarımı, her günümü,
Bir ses çıkmadı senden,
Sen beni unutmuşsun be sessiz kaptan.
Bir pul kadar değerim yokmuş ceplerinde,
Paspas oldu gençliğim senin sevdanın kapısında,
Ben herkese aşkımı feryat ederken,
Sen niye sustun be sessiz kaptan?
Kızılcık şerbetine karıştı aşkımın yaralarının kanı,
İçin rahat mı şimdi, sevdiğin yanında mı?
Oysa iki kelime yeterdi beni avutmaya,
Seni seviyorum demek bu kadar ağır mıydı be kaptan?
Saçlarım ağardı sandım ki yıldızlar döküldü,
Dilim sustu şimdi, acım çok derinlerde büküldü,
Ben benden bezdim, bendeki ben üzüldü,
Sen yolunu çizmişsin be sessiz kaptan.
Son kez diyorum ki;
Yolun açık olsun.
Ben yok muşum çizdiğin rotanda,
Ben olamıyor muşum miço olarak bile yanında,
Ne diyeyim?
Herşey gönlünce olsun be sessiz kaptan.......