Sessiz Kaldırımlar Şiiri - Mustafa Kaynak 2

Yalnızlık acıdır, hasretimden yanarım.
Kimse yok ki derdimi anlatayım.
Bir tek sessiz kaldırımlar var arkadaşım.
Derdimi başka kime yanayım.

Gecenin karanlığı gizler gözyaşlarımı,
Sadece kaldırımlar bilir acılarımı.
Yere dökülen gözyaşı damlaları,
Yağmurla beraber temizler kaldırımları.

Kaldırımlar en yakın dostum.
Ölürsem, bir tek onlar yasımı tutsun.
Her gece beraberiz, yine benimle olsun.
Çektiğim acılara tanık olsun.

Karanlık çökerken sokaklara.
Birlikte dertleşiriz o ıssız yollarda.
Yüreğim hep kan ağlasa da.
Tek dostum, kaldırımlar var yanımda.

Yokluğumda beni en çok özleyen.
Şiirlerimi en çok dinleyen.
Benim gibi hayata küsen.
İşte o yaşlı kaldırım, beni en çok seven.

İkimiz de uyumayız her gece.
Birlikte dertleşiriz, herkes evine çekilince.
O hep beni dinler sessizce.
Benim gibi yorgun bedeni senelerce.

Ayak sesleri her gün vurur bedenine.
Bir gün sorsanız kendisine.
Kim bilir neler anlatır sizlere?
Belki o da dert yanar, benim gibi kaderine.

Taştan olsa da bedenleri.
Yıllardır bitmez ağır yükleri.
Sen bilemezsin onların içindekileri.
Bir tek ben anlarım onların dertlerini.

Sessiz kaldırımlar can yoldaşım.
Her gün içimi onlara döker ağlarım.
Bir gün sevdama kavuşursam.
Sözüm var, birlikte bayram yaparım.

Mustafa Kaynak