Sessiz kaldı Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Sen gittin gideli,
Sessiz kaldı yollar.
İzlerin karla örtüldü,
Gönlümde yarım kalan dostluklar.

Gökyüzü gri, ağlıyor bulutlar,
Belki de yağmur senin gözyaşların.
Rüzgar eser, anlatır eski anıları ufuklar,
Sesin kulaklarımda, ruhumda çığlıklar.

Yapraklar düşer ağaçlardan,
Sonbaharın hüznü sarar her yeri.
Gözlerim arar seni her köşe başından,
Ama boşuna, kayboldun yollardan.

Bir zamanlar bize ait olan şarkılar,
Şimdi yankısız kalbimde çalıyor.
Seni hatırlatan her anı, her dekor,
Bir parça daha içimden kopar.

Belki de zamanla unuturum dersin,
Ama sen gittikten sonra her an,
Seninle geçirdiğimiz günleri istersin.
Çünkü sen gittin gideli, her şey değişti.

Sesin kulaklarımda çınlar, gece yarısı.
Sessiz sokaklar, anılarla dolup taşar.
Bir zamanlar beraber yürüdüğümüz yollar,
Şimdi yabancı, artık sensizliğin şarkısı söylüyor.

Gökyüzü gri, bulutlar ağlamış mı yoksa?
Belki de yağmurlar senin özlemlerindir yağmurlar.
Gözlerim arar seni, uzaklarda bir yerde yolculuklar,
Belki de seni hatırlatan her şey, içimdeki mutluluktu.
Yapraklar düşer ağaçlardan, sararıp solgun.
Sonbaharın hüznü, kalbimde yankılanır.
Rüzgar eser, eski şarkılarımız canlanır,
Ama sen gittikçe, onlar da da solup kaybolurdu.

Belki de zamanla unuturum sanırsın belki,
Ama sen gittikten sonra, her an seni anarım
Gözlerimde bir damla, yüreğimde bir iz,
Sen gittin gideli, şiirler de anlamını yitirdi.