Sessiz İsyan Şiiri - Selim Erdoğan

Sustum, yaprak yaprak yeşeriyorken mevsim.
Geçtim, isim isim düşüyorken insanlık.
Şaştım, yalnızlığına dağların.
Bakındım, uçsuzluğuna yolların.
Her yanımda yangın var,
Her yanımda hırçınlık…
Sükûtum susuz çöllere.
Engin zamana sükûtum.
Neşe geldi, görmedim.
Nefreti hiç takmadım.
Çığlıklara direndim,
Taş koydum direnişe.
Gemi azıya almış gelirken üzerime,
Yalana, ihanete ve dahi husumete.
Farkım kalmayacak diye birinden,
Bir sukutu hayaldi içimde, dumur olmuş,
Münzevi adımlarla dolaştım geceleri.
Bombaydı, sessiz geçen, aklımda kelimeler.
Ben patladım kendime.
Cümle âleme sustum…