Sessiz İniltilerinle Okşa Avuçlarımı

Takınınca ruhuma sessizliğimi
Sorarım hüznüme, kimsesizliğimi
Önümde siyah bir yelkenli, pupa yelken
Ben yüzümü yıkarım yeşil güvertesinde.

Yeter, geçsin artık yüreğimdeki morluklar
Uzamış saçlarıma birazdan gün vuracak
Kartal yuvalarında aşkı arayacağım
Yıldızlara adadığım gülüşle yıkanacağım.

Yaşamın çelik çarklarında bir göz ev’dir yüreğim
Sevincin kapalı sağrısında bir kısrak içime bakar
İnler içimde imgeler, kitaplar dolusu sevgiyim
Bir savaş çığlığıyla gün gelip ağlayacağım.

Aynalar tutarım içime, bir sürü yaşanmamış sevda
Varsın bükülü kalsın yüreğim, geçemesem de karşıya
Kâğıttan gemiler salsam bir göle, çıksam yolculuğa
Uçaklar yapsam sana gülüm, uçsam yeşil dünyana.

Bir kır menekşesi sakladım toprağa, özlemin yurdunda yetişir
Bu insan harmanında sensizliğin adı hiç doğmamış güneştir
Al avuçlarımı sızım, karanlık aydınlıkla zıt iki kardeştir
Sessiz iniltilerinle okşa avuçlarımı, çığlıklarınla özleştir.