Sessiz hüzün Şiiri - Suzi Ayyıldız

Sessiz bir hüzün kapladımı odanı, göz yaşlarına zincir vursan ne fayda...
Hüzün dökülünce geceye...
Zaman yaşlı misali adımlarını yavaşlatır iyce.
Tüm heybetiyle yıkılır o saatlerde zifiri karanlık üstüne ...
Ne kadar itiraz etsende,
Acıtan yokluğuyla hasret gelir yumruk olur göğsünde.
Konuşsan şimşek çakarda geceye, yine sussarsın tufanlar kopar içinde...
Gök ağlar, yer susar o vakitler
Sol yanımı sızlatır dermansız bir yalnızlık sinsice...
Ve ve
Son umut kırıntılarıda intihar eder kirpiklerinden usul usul...
Yine sessiz bir hüzün dökülür kalemine ..
Davetsiz misafir olur da özlemler gelir oturur baş köşeye,
İçini kaplayan bir acı uğuldar durur solyanında sesin bile çıkmaz.
hatta
hatta
Sesini içine hapseden vedahi üstüne başına yapışıp, tenine yakışmayan bir hüzün kaplar odanın her köşesini...
Kapkara bir gece hükmünü ilan etmiştir artık.
Sessiz bir hüzün sınırlarını çizmiştir insafsızca
O saatten sonra konuşsan ne fayda...
Gecenin koynunda debelenir durursun bedenin...
Şafağın eteklerinden çekiştirsende vaktini bekler,yapa yalnız bırakır seni zalim gardiyan gibi...
Kucaklar tüm karanlığıyla gece seni...
Ve ırak diyarlardan hüzünlü ninniler söyler anne gibi...
Sımsıkı sarılırsın yastığına, mahşerin atlısı gelip rüyalar alemine götürmeden...
Suzi