Sessiz Haykırış Şiiri - Aşık Meshur

Nedenini bilmem her anımda düşlerim seni
Vuslat ne vakittir bilmeden beklerim güzeli
Ruhumuz gözlerle kavuştuğunda saadettir
Göz göze getiren elbet yanına da getirir

Geceleri gündüzleri zehir eden sensin ki
Senin zehrin iyi midir kötü müdür bilmem ki
Bana zarar verse de sessizce severim seni
Efsunlu güzel sen nereden bileceksin beni

Bilmediğin cihanda en çok seven belki seni
Sen bilmedin kimse anlamadı bendeki derdi
Efsunlu güzel derdimi anlayacak tek kişi
O benden çok uzaktadır dinlemez belki beni

Yeniden hicranlı bir gecede özledim seni
Efsunlu güzel ve ben denizle dağlar misali
Birbirimizden habersizce öyle uzaktaki
Çığlıklarımdan haykırışlarımdan habersizdi

Duydu da yamacıma gelmek istemedi belki
O ki enginlerden engin mavilerin mavisi
Benim durumum ise kara topraktan beterdi
Denizlerin kara toprağa ihtiyacı yok ki

Benim gönlümdeki ateş öyle azgın kordu ki
Ateşimi söndürecek benim denizimdeydi
Bu denizin diğerlerinden ne farkı vardı ki
Hiç bilmeden benim kalbim hep onu istedi

Manasını yalnız kara meshur bilmek isterdi
Manası derindir ondan arayamamıştır ki
Efsunlu güzel kara toprağı sulandır ki
Yetiştirelim çiçeklerin en güzellerini

Senin suyunla beslenen toprak hiç kurur mu ki
Gel mahrum eyleme engin sevginden şu garibi
Sana susamış toprak suyu hiç bırakır mı ki
Andım olsun bırakırsam kuruyup çatlayım ki