Gece bana fısıldadı,
“Gözlerin aydınlıkta kör olmuş,
karanlığa bak ki gerçeği göresin.”
Ve ben baktım,
ışıksızlığın içindeki yüzleri,
seslerin suskunluktan doğuşunu izledim.
Aşk devri bitti, kaldı yalanlar
Sözler eskidi, boş birer anlar
Kalpler sahte, duygular sahipsiz
Sevda masal oldu, gerisi sessiz
Kendi kafamdan korkarım,
geceleri fısıldayan seslerden,
susmayan yankılardan,
karanlıkta büyüyen gölgelerden.
Düşüncelerim kapanmaz bir kapı,
Korkuyorum, rüzgarın ardında
Gizli bir fısıldayış var
Ve gece, yıldızları söndüren bir kara
Beni içine çekiyor
Uykusuz bir düşünün göğsümde yankısı
Niyetim, bir tomurcuk gibi açmaktı,
Karanlığa güneş olmaktı,
Rüzgâra söz geçiren bir fısıltı,
Küller içinde doğan bir sabah olmaktı.
Bir gökyüzü var, yıldızları plastik.
Bir rüzgar eser, kokusu sentetik.
Her köşe dönülmüş bir tiyatro sahnesi.
Ve maskelerle örtülmüş her bir nefesi.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!