Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Sen küçüksün,senin konuşma özgürlüğün yok.
Neyi hatırlatı biliyormusunuz sen,asisin,sen isteyensin,sen çalışan üretensin,sen kısaca düşünüyürsun ÖZGÜRLÜĞE hakkın yok.
Anlatımınız mükemeldi.ayakların değil beyinlerin
yönlendirdiği insanlara ihtiyacı var bu dünyanın.
Ne denebilir ki? Bir sayfaya tüm insanlık değerlerini sığdırmışsınız. Ne yazık ki, kelebeğin kanadında taşıyabildiği sevgi, çok insana ağır geliyor. Onlar çok daha ağır duyguları ile kirletmeyi seçiyorlar...
Kalemine sağlık.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta