Yaşamıma damga vuran, topuklu kırmızı pabuçlarım ile çevremi geliştirmek için, kalabalıklar içerisindeki yalnızlığı içerek bindiğim beni bana getir yar tren sorumluluğu ile umut tellerine mandalladım. Mavi kenarı çiçekli aynam ise sağduyu aşılıyordu umut bekleyen çevreme, aileme, mesleğime, kişiliğime…
- Sen küçüksün…Senin konuşma özgürlüğün yok. diyen sesimin sessizliği ile sessiz gençlik kendini ifadeden yoksun ve sorumluluğu arayan kaybedilmiş değerler ile saklıydı… İçindeki sesin korkuları…
….
Her seferinde “UMUT İle SEVGİ” adına yola çıkıyoruz. Çevremize bakarken yeni bir günü, ümitli bir edayla karşılayan neşeli yüzler ile karşılaşıyoruz. Tabiatın canlılara bahşettiği renkler karşısında içimiz “KIPIR KIPIR” oluyor. — Değil mi? ...
Neden halâ gelmedi, yoksa
Saati mi şaşırdı bu hıyar?
Gerçi hiç saati olmadı ama
En azından birine sorar.
Cebimde bir lira desen yok,
Devamını Oku
Saati mi şaşırdı bu hıyar?
Gerçi hiç saati olmadı ama
En azından birine sorar.
Cebimde bir lira desen yok,