Sessiz Gemi Şiiri - Yaşar Ünal

Mâziden sessiz gemi demir almış geliyor,
Dünü andırmak için emir almış geliyor.
Güvertesinde geçmişten bâkire anlar var;
Kırmızı güller, kara sevda, heyecanlar var...

Devleşiyor âşıkâne kaptanın yüreği,
Devleşiyor geminin ucuz tahta küreği!
Devleşiyor çünkü bir haber taşıyor senden,
Çalıyor nefesinden, yüzündeki desenden...
Saçlarına şirk koşuyor dalgası denizin,
Ufukta beliriyor kara solgun benizin.
Kara gece gözlerini süs yapmış takıyor,
On beşinde mehtâp bile mest olmuş bakıyor!

Çakmak gözler ile güverteyi tarıyorum,
Cismini sormak için kaptanı arıyorum.
Nihâyet kor bir sesle soruyorum ismini,
Çıkarıp son nefesle paltomdaki resmini.
Yazık -- acıyarak kaptan derinden "ah!" diyor...
Sanki duyarak ruhum yerinden "eyvah!" diyor...

Alıp resmini kalbime koyuyorum seni,
Kara-kırmızı bir kanla boyuyorum seni.
Dön, gel sessiz geminin vurduğu karalardan;
Kan gibi sız da gel kabuk bağlı yaralardan...

28.04.2020