Sessiz gece Şiiri - Reşat Şen

Sessizlik ses verir
Bir yanımda öfke..
Ellerini tutsam
Kızıl bir güneş sarar
Benliğimi gülüşlerinden öte…

Bir yankı çarpar durur zamana
İçimizde garip bir yokluk hissi
İkimiz için de belki en iyisi…
Bulanık sulardan taşan
Bir hayaldir belki
Dudaklarındaki gül için kokladığım…

İnsan kayıp bir gölgedir bazen
Soğuk gecelerin rahminde…
Daha doğmamış tümcelerin
Kundaklandığı anlamsızlık…

Kağıtları emzirsem
Kalemim süt vermez…
Şu gecedeki kuzu gibi sessizlik
Sır vermez kalbine…
Gizemin en umutsuz mavisi açar rüyalarda
Bir kuş uçar kanatları paramparça…
Kim sığabilirki rüyalarına
Gölgesine karıştıysa hayali…