Sessiz Gece Şiiri - Zeynep Uyanık

Gece kalbimi durduruyordu
Hislerim karışıyor, seni hatırlatıyordu
Sessizdi, karanlıktı dışarısı
Korku vardı içimde
Umudum tutuyordu ellerimi
Hayalin sarıyordu bedenimi
Sessizdi gece çözülmezdi dili
Seninle konuşmuştum oysaki
Yine doyamamıştım sana
Ve daha saati geçmeden özlemiştim seni
Zaman hep hızlı geçerdi ya
Geçmiyordu bu sessiz gecede
İçim ürperiyordu
Yalnızdım yine sende yalnızdın beklide
Gözümü kapatışımla geliyordu yüzün önüme
Gece sessizliğini bozuyordu yine
Bağırmak istiyordum, haykırmak istiyordu yüreğim
Ağlıyordum sebepsizce
Ve bütün dünyaya asılsızca gelmişti gözyaşlarım
Sevmiştim oysaki, yaralıydım kalbimden
Gecenin sessizliği çökerken yüreğime
Göremezken gözlerim bu karanlıkta hiçbir şeyi
Ağzımdaki iki kelime takılıyordu kulaklara
Sessizlik yerini aşka bırakmıştı…