Sessiz Gece Şiiri - Hatice Ünal

Gece uzun
Saat iki mi üç mü bilmem
Bir fersiz sokaka lambaları var
Bir de ben.

Öyle bir yalnızlık ki
Nasıl anlatsam ne desem
Bir araba geçiyor ta uzaklardan
Kimbilir neden?

Cılız rüzgarla uçuşan çöplükler
Arada bir titreşen yapraklaklar
Yeşilırmaktan gelen kurbağa sesleri
Bir de ben.

Bir sigara yakmışım
Hayallere dalıp bilinmeyen yerlere giderim
Bir de bakmışım
Dudaklarımda unutmuşum

Üstelik bu satırları yazarken
Kalem de tükenmeye başlamış
Yazmaz olmuş
Kalemden şansım olmadı zaten

Beynimde çakan şimşek gibi bir soru:
Neyden şansım oldu ki?
Zarar yok bu da cevapsız kalsın bari
Diğerleri gibi...

Eee şimdi ne yapmalı
Nerde olduğunu bilmediğim ve
Galiba hiçbir zaman da bilemeyeceğim
O vefasız yari mi hayal etsem

Ben bunları düşünürken
Gün ağarmaya başlamış bile
Sokak lambaları bir bir sönerken
Bu gece de oldu diğerleri gibi

Bize düşen artık şudur şimdi
Haydi herkese ve herşeye
Hayırlı sabahlar
Bir uykusuz gözler var
Bir de ben...